Ξενόφερτος χορός με καταγωγή από τις Η.Π.Α. Το όνομά του προέρχεται πιθανότατα από τον εμπνευστή του Φοξτρότ, τον ηθοποιό του βαριετέ Χάρι Φοξ. Λέγεται και “Φοξ ανγκλέ”. Έχει μουσικό μέτρο 4/4. Το χορευτικό σχήμα είναι ζευγαρωτό χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η διάταξη των ζευγαριών αν είναι πολλά, είναι τυχαία στο χώρο. Η λαβή είναι αγκαλιαστή και το ζευγάρι είναι αντίκρυ ο ένας στον άλλο. Επιπλέον, να τονίσουμε ότι όπως και οι άλλοι “ευρωπαϊκοί” χοροί, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 χορευόταν σε όλη τη χώρα. Σε μερικές περιοχές (πχ Σίφνος, Ικαρία) διατηρήθηκε στα γλέντια έως και σήμερα.

Αποκριάτικος χορός από την Μύκονο. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα, αν και παλαιότερα χόρευαν μόνο άντρες. Η λαβή είναι από τους ώμους. Χορευόταν τις Απόκριες στη Μύκονο, με τη συνοδεία τσαμπούνας, αλλά πλέον είναι μέρος όλων των γλεντιών της και ο αντιπροσωπευτικός χορός της.

Αποκριάτικος χορός από τη Σύρο. Το όνομά του προκύπτει από το ομώνυμο τραγούδι. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι από τους ώμους. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι υπάρχουν και άλλα τραγούδια που παίζονται με τσαμπούνα  και χορεύονται με το ίδιο βήμα (τύπου “στα τρία”)

Πανελλήνιος χορός με προέλευση από τη Πόλη. Λέγεται “Χασάπικος” επειδή τον χόρευαν οι χασάπηδες ή μακελάρηδες της Πόλης. Έχει μουσικό μέτρο 4/4. Παλαιότερα ήταν αυστηρά αντρικός χορός αλλά πλέον χορεύεται και από γυναίκες εξίσου. Το χορευτικό σχήμα είναι ευθεία και έχει κατεύθυνση αμφίδρομη δεξιά αριστερά και μπρος-πίσω. Η διάταξη είναι τυχαία και η λαβή είναι από τους ώμους. Σε ότι αφορά στην κοινωνική του διάσταση, ορίζεται ως ρεμπέτικος χορός, τουλάχιστον για την περίοδο 1850-1953, ενώ από το 1953 έως το 1980 οι μετεξελίξεις και οι μετασχηματισμοί της ελληνικής κοινωνίας τον φέρνουν στο προσκήνιο ως λαϊκό χορό. Από το 1980 και εντεύθεν ορίζεται ως πανελλήνιος χορός που εξελίσσεται σύμφωνα με την ελληνική αστικολαϊκή μουσική παράδοση.

Αντρικός χορός από την Κάλυμνο. Το όνομα του αφιερωμένου στους σφουγγαράδες χορού αυτού, οφείλεται στο θεατρικό του μέρος που περιγράφει έναν μηχανικό (δύτη που βουτούσε με σκάφανδρο), ημιπαράλυτο από τη νόσο των δυτών, ο οποίος προσπαθεί αρχικά ανεπιτυχώς να συμμετάσχει σε ένα γλέντι, αλλά στο τέλος του σκοπού πετάει το μπαστούνι και χορεύει σαν υγιής με τους υπόλοιπους χορευτές ξορκίζοντας την αρρώστια και τη μοίρα των σφουγγαράδων. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Η λαβή είναι από τους ώμους, και η φορά είναι αντιωρολογιακή, ενώ ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να χορέψει μόνος μπροστά από το χορευτικό τόξο. Τονίζεται ότι ο χορός του “Μηχανικού” τυποποιήθηκε στη δεκαετία του ’70 αλλά ήδη χορευόταν από τα τέλη του 19ου αιώνα και σε άλλα νησιά (πχ Σύμη). Η μουσική του είναι παραλλαγή του πολιτικού συρτού με αργά και πιο γρήγορα μοτίβα και σύγχρονα ενσωματώθηκαν και στίχοι σε αυτόν.